امروز میلاد با سعادت حضرت ? علی‌اکبر ? (ع) است. به یمن وجود مبارکشان، روز جوان هم نامیده شده است.

جوان!

واژه‌ای که روی احوالات این روزهایم گذاشته‌اند. نام دوره‌ایست که همه می‌گویند اوج شکوفایی و باروری و رسیدن به اهداف و کمالات است.

می‌نشینم و به این واژه عجیب که نه، به این دوران پر از فرصت فکر می‌کنم. جوانی یعنی از بیست سالگی تا چهل سالگی می‌توانی همه خودت را کشف کنی و مسیری را برای زندگی‌ات معین کنی و با صلابت در آن پا بگذاری.

من دوره جوانی را در کنار نام‌هایی می‌گذارم که سمبل اقتدار و آزادگی هستند. سمبل زندگی خالصانه و مقتدرانه و پر نشاط هستند. من جوانی را کنار علی‌اکبرها می‌گذارم. کنار حججی‌ ها می‌گذارم. کنار کسانی می‌گذارم که خیلی زود آنچه باید بفهمند را فهمیدند و راهشان را درست و خدایی انتخاب کردند.

من جوانی را دارم. این میوه نوبر و تازه را از درخت زندگی چیده‌ام. هنوز هم وقت هست برای اینکه ببینم آنکه فرزند سید جوانان اهل بهشت بود، چه کار کرد که در جوانی، دعوت حق را لبیک گفت و با افتخار شهید راه حق شد.

شاید نتوانم شهید شوم، ولی می‌توانم آدم درستی باشم. شاید شهادت گوهری دست نیافتنی برای من مادر خانه‌دار باشد، ولی می‌توانم باورهایشان را باور داشته باشم. می‌توانم زندگی‌ام، عمرم، روزهای جوانی‌ام را طوری بچینم، که به راه و سلوکشان نزدیک باشد.

میلاد حضرت علی اکبر(ع) و روز جوان مبارک… ? ? ?

#به_قلم_خودم